I love a loud silence.

The kind that follows a furious fight.

Adrenaline calling for breath.

One that’s warm. And moist. And soft.

But heady still and hot and wet and

Furry awkwardness on your tongue.

Empty lungs and raw throats.

Wilted fists.

Only tense eyes left,

Unyielding dismay 

On both silences.

Ik hou van een luide stilte. 

Die na een heftig gevecht.

Adrenaline roept naar adem.

Die warm is. En vochtig. En zacht.

Maar koppig. En dus heet en nat en

Pluizig gedoe op uw tong.

Lege longen en kapotte kelen.

Verslapte vuisten.

En alleen nog maar strakke ogen,

Ontoegevende verslagenheid aan

Beide stiltes.

all images copyright © Isabel Miquel Arques 2020